بالا رفتن: چگونه کلایمر همه چیز را تغییر داد

 

عمیقی بر فرهنگ ما گذاشت.
اس
داستان های ترسناک در مورد کلایمر یک سکه است: داستان های مبهم در مورد کلایمر ده پنی است. کلایمرها و کلایمرها، البته، یک چیز واحد هستند، با این حال هر چه که بخواهید آنها را بنامید، مدت‌هاست که ترس از گیر افتادن در داخل یا سقوط تا حد مرگ در چاه‌های تاریک و سرگیجه‌آور را برانگیخته‌اند. کلایمر در فیلم De Lift بدترین هدیه به فیلمسازان بود ، یک شوکر هلندی محصول 1983 به کارگردانی دیک ماس که در آن کلایمر مجهز به مغز زیست کامپیوتری راه‌های بدی را برای کشتن کسانی پیدا می‌کند که ناخواسته آنقدر احمق هستند که سوار آن شوند.

به عنوان یک پادزهر، شمال از شمال غربی آلفرد هیچکاک را تماشا کنید. در یکی از صحنه‌های این مهیج فوق‌العاده شیک 1959، راجر تورن‌هیل (کری گرانت)، مدیر تبلیغاتی که با جاسوس اشتباه گرفته می‌شود، همراه با مادرش، مهمانان هتل و یک جفت آدم بد قاتل سوار بر کلایمر هتل شلوغ می‌شوند. تنش از بین می رود وقتی مادر با این همه مودبانه می گوید: “آقایان واقعاً قصد کشتن پسر من را ندارید، درست است؟” خنده‌های مودبانه و سپس هیستریک فزاینده‌ای را از کسانی که در کلایمر ازدحام کرده‌اند، از جمله افراد مسلح خنثی‌شده – در حالی که گرانت با ترس به جلو خیره می‌شود.

لحظه معروف از شمال به شمال غربی زمانی که مادر راجر تورنهیل به تنهایی نقشه کشتن پسرش را در کلایمر هتل خنثی می کند (MGM)
لحظه معروف از شمال به شمال غربی زمانی که مادر راجر تورنهیل به تنهایی نقشه کشتن پسرش را در کلایمر هتل خنثی می کند (MGM)

از زمانی که الیشا گریوز اوتیس ترمز ایمنی کلایمر خود را در نمایشگاه صنعت همه ملل در نیویورک در سال 1853 نشان داد، کلایمرها چنین ترس ها و احساساتی را برانگیخته اند. این مخترع نمایشی که روی یک سکوی بلند ایستاده بود، دستور داد طنابی که او را نگه داشته بود قطع کنند. یک تبر تقریباً قبل از اینکه جمعیت پایین فرصت نفس کشیدن داشته باشند، کلایمر ناگهان متوقف می شد. این نمایش تئاتری که بارها تکرار شد، جهان را متقاعد کرد که کلایمرها ایمن هستند. آنها حداقل 2000 سال وجود داشتند – ویتروویوس، معمار رومی قرن اول، به طرحی از ارشمیدس اشاره کرد که مربوط به حدود 235 قبل از میلاد است – اما اوتیس ثابت کرد که آنها برای استفاده روزمره ایمن هستند.

الیشا گریوز اوتیس ترمز ایمنی کلایمر خود را در نمایشگاه صنعت همه ملل در نیویورک در سال 1853 نشان می دهد (بتمن/کوربیس)
الیشا گریوز اوتیس ترمز ایمنی کلایمر خود را در نمایشگاه صنعت همه ملل در نیویورک در سال 1853 نشان می دهد (بتمن/کوربیس)

بالا رفتن

در سال 1857، اولین کلایمر مسافربری با نیروی بخار در ساختمان جدید EV Haughwout در برادوی شهر نیویورک نصب شد. این فروشگاه که توسط جان پی گینور طراحی شده بود، ظروف چینی، شیشه، ظروف نقره و لوستر می‌فروشد و دارای نماهایی است که از نماهای کتابخانه سنت مارک قرن شانزدهم Sansovino در ونیز الگوبرداری شده است. با این حال، این دنیای مدرن بود، بنابراین نماها از چدن ساخته شده بودند. در مورد کلایمر، این یک لذت بود: ساختمان Haughwout که امروز با خوشحالی فهرست شده و بازسازی شده است، فقط پنج طبقه بود. در حالی که این حداکثر ارتفاع معمولی ساختمان‌های تجاری و مسکونی قبل از ظهور کلایمر قابل اعتماد آقای اوتیس بود، ادر هاووت می‌دانست که مشتریان فقط برای سوار شدن به کلایمر به فروشگاه او می‌رسند.

از آن زمان به بعد، کلایمر با بالا آمدن ساختمان های بلندی که امکان پذیر می کرد، صعود کرد. در طول 150 سال گذشته، کلایمرها به شکل های شگفت انگیزی تکثیر شده اند. اگرچه بیشتر آنها چیزی بیش از چرخش جعبه‌های کاربردی از شفت‌های تیره به سمت بالا و پایین بودند، برخی دیگر به خودی خود به عینک تبدیل شدند. کلایمرهایی که اوتیس برای برج ایفل ساخته است چیزهای شگفت انگیزی هستند. کسانی که از دو مرحله اول برج بالا می‌روند، دو طبقه هستند که منحنی‌های بزرگ ساختار شبکه‌ای آهنی را هنگام بالا رفتن از Champ de Mars دنبال می‌کنند. کلایمرها مناظری خیره کننده نه تنها از پاریس، بلکه از روش های مسحورکننده ای که ایفل برج بی سابقه خود را در کنار هم قرار داده است، ارائه می دهد.

تصویری از سال 1889 عملکرد کلایمرهای برج ایفل را نشان می‌دهد (بایگانی علمی آکسفورد/گردآورنده چاپ/گتی ایماژ)
تصویری از سال 1889 عملکرد کلایمرهای برج ایفل را نشان می‌دهد (بایگانی علمی آکسفورد/گردآورنده چاپ/گتی ایماژ)

اوتیس 73 کلایمر را که از ساختمان امپایر استیت بالا و پایین می‌رفتند را فراهم کرد. رسیدن به بالای این آسمان خراش باشکوه هنر دکو نیاز به تغییر “ماشین ها” دارد. این تا حدی به این دلیل است که، مانند برخی زیگورات‌های دراز، برج به‌طور انبوه پایین می‌آید و به بالاتر از خیابان پنجم می‌رسد، اما همچنین به این دلیل است که محدودیت ایمن برای کلایمرها وجود داشته و دارد که با استحکام کابل‌های فولادی تعیین می‌شود. آنها را پایین بیاور تنها سال گذشته، شرکت کلایمر Kone فنلاند طناب‌های فیبر کربنی جدیدی را معرفی کرد که سبک‌تر و قوی‌تر از فولاد، به نسل جدیدی از کلایمرها اجازه می‌دهد تا بیش از یک کیلومتر بالا بروند. بنابراین با یک بار تعویض کلایمر، به زودی به قله های کمیاب ساختمان های بلندتر از یک مایل سوار خواهید شد.

فرانک لوید رایت، معمار پر زرق و برق آمریکایی، در سال 1956 یک آسمان خراش به ارتفاع یک مایل برای شیکاگو – ایلینویز – پیشنهاد کرده بود، اما فناوری کلایمر از دیدگاه گونگ هو او عقب ماند. رایت “کلایمرهای اتمی” را پیشنهاد کرد. ما مطمئناً عاقلانه‌تر هستیم که به طناب‌های فولادی و فیبر کربنی تکیه کنیم تا معجون‌های علمی تخیلی دهه 1950 که ممکن است قبل از رسیدن به سکوهای تماشا و پنت‌هاوس‌های ایلینویز ما را سرخ کرده باشند.

در بالای جهان

پنت هاوس ها آپارتمان های طبقه بالای پر زرق و برقی بودند که از دوران شمال به شمال غربی، زرق و برق جدید و عمدتاً مردانه را به تصویر می کشیدند. اکنون کلایمر آنقدر قابل اعتماد بود که می‌توانست ثروتمندان را به بالای ساختمان‌هایی که دارای منظره‌های برتر جهان هستند ببرد. جایی که طبقات بالای ساختمان های شهر زمانی اتاق زیر شیروانی و محل خدمتکار بودند، کلایمر آنها را به پرطرفدارترین محل اقامت تبدیل کرده بود. باب گوچیونه متولد بروکلین، پسری کاتولیک با تبار سیسیلی، با پنت هاوس، یک مجله پر زرق و برق «بین المللی» برای مردان مدالیون که در سال 1965 به عنوان رقیبی برای پلی بوی هیو هفنر راه اندازی شد، ثروت زیادی به دست آورد. بدون ترمز ایمنی اوتیس، هیچ بازیکن بین‌المللی در بالای ساختمان‌های بلند شهر زندگی نمی‌کرد، و البته هیچ پنت‌هاوس یا ثروت گوچیونه وجود نداشت.

برای کسانی که ثروت ندارند، هر چند به دست آمده باشند، سفرهای هیجان انگیزی با اجاره کلایمر در سراسر جهان وجود دارد. کلایمرها، با نمایش نورهای غوغا، موشک به ارتفاعات برج خلیفه دبی – بلندترین ساختمان جهان – با سرعت 60 کیلومتر در ساعت. کلایمرهای شیشه‌ای در لابی هتل‌های آتریوم، به‌ویژه در ایالات متحده، در فضای داخلی سرگیجه‌آور، سواری با دهانه شکافی ارائه می‌کنند. کلایمرهای شیشه‌ای که نمای بیرونی ساختمان لویدز دهه 1980 را بزرگ می‌کنند، طراحی شده توسط مشارکت ریچارد راجرز، یکی از چشم‌نوازترین مناظر در خیابان‌های محدود شهر لندن است.

برج خلیفه دبی – بلندترین ساختمان جهان – دارای کلایمری است که می تواند تا 60 کیلومتر در ساعت سرعت بگیرد (جرمی ساتن-هیبرت/آلامی)
برج خلیفه دبی – بلندترین ساختمان جهان – دارای کلایمری است که می تواند تا 60 کیلومتر در ساعت سرعت بگیرد (جرمی ساتن-هیبرت/آلامی)

هر کس یک کلایمر دراماتیک مورد علاقه خواهد داشت. مال من از مرکز طبقه همکف فضای داخلی وسیع مول آنتونلیانا در تورین است. این ساختمان غیرمحتمل که در سال 1889 تکمیل شد، از سال 2000 موزه ملی سینمای ایتالیا بوده است. کلایمر شیشه ای آن در فضای آزاد معلق است و بالا می رود. داخل و از طریق گنبد صندوقدار ساختمان. درست همانطور که به نظر می رسد راس گنبد در حال له کردن کلایمر کوچک است، از طریق یک چشم کوچک شلیک می کند و با مناظر بی نظیر از شهر و کوه های فراتر از آن به نقطه ای خوش آمد می رسد.

کلایمرهای Paternoster وجود دارد – که به نام تسبیح نامگذاری شده است – شامل زنجیرهای جعبه‌های بدون دری که دائماً در حال حرکت هستند و شما با ظرافت وارد و خارج می‌شوید. کلایمرهای قفسی که اعماق معادن زغال سنگ را لوله می کنند. و ترن هوایی یا کلایمر تراموا مانندی که طاق دروازه با ارتفاع 192 متری در سنت لوئیس، میسوری را که توسط Eero Saarinen طراحی شده و در سال 1967 به روی عموم باز شد، چرخانده و در اطراف آن می چرخد. کلایمر عجیب و غریب نیز وجود دارد. برنج صیقلی، شیشه ونیزی و چرم سبز – که ۱۲۴ متر در داخل قله کهلشتاین در کوه‌های آلپ باواریا بالا می‌رود تا به آشیانه عقاب‌ها برسد، یک خلوتگاه کوهستانی که به عنوان هدیه تولد ۵۰ سالگی آدولف هیتلر ساخته شده و اکنون رستوران و باغ آبجو است. الیشا اوتیس چیزی را در سال 1853 به راه انداخت که حاضر به عقب نشینی نیست.

اگر می‌خواهید درباره این داستان یا هر چیز دیگری که در فرهنگ بی‌بی‌سی دیده‌اید نظر بدهید، به صفحه فیسبوک ما سر بزنید یا در توییتر به ما پیام دهید .